ريگســـــــار

تعدادی از افراد ملکی در اعتراض با سوزاندن قرآن توسط نظامیان امریکایی در بگرام، موترهای اکمالاتی ناتو را در خوست به آتش کشیدند.

درتظاهرات روز جمعه که تا ساعت ۵ بعد ازظهر ادامه داشت، ۸ تن از افراد ملکی کشته، 16 فرد ملکی و 12  تن از منسوبین پولیس ملی مجروح شدند. این تظاهرات در ولایات کابل، بغلان، هرات، ننگرهار، خوست، کنرها، زابل، غزنی، پکتیکا، پکتیا، خوست ، لوگر ، قندوز و نيمروز صورت گرفته است.

به ادامه مطلب برويد

مردم بنغازی دومین شهر بزرگ کشور لیبیا در اعتراض به سوزاندن قرانكريم در بگرام، قبرستان نظامیان در جنگ جهانی دوم را تخریب کردند.

تظاهرات مردم مالزیا در واکنش به سوزاندن قرآن
مردم مسلمان کشور مالزی با تجمع مقابل سفارت امریکا در شهر کوالالامپو، سوزاندن نسخه های قرآن توسط نظامیان امریکایی در بگرام را به شدت محکوم کردند.

به ادامه مطلب برويد

در پی اعتراض مردم در ولسوالی بگرام ولایت پروان به نظامیان آمریکایی مبنی بر سوزاندن قرآنکریم ، این نیروها بر روی مردم بی دفاع با گلوله های پلاستیکی آتش گشوده و حدود 15 تن را زخمی کردند.

مردم در این تظاهرات بسوی نیروهای آمریکایی سنگ پرتاب کرده و با شعارهای مرگ بر آمریکا نفرت و انزجار خود را از عملکرد نادرست نظامیان خارجی در افغانستان اعلام داشته می گفتند که آمریکایی ها را باید مانند شوروی با سنگ و چوب و تفنگ از خاک کشور خود بیرون کنیم.

به ادامه مطلب برويد

ولايت: نيمروز نام ولايتي است در جنوب باختري افغانستان و مركز آن شهر زرنج است.

ولايت نيمروز از طرف شمال با ولايت فراه و جنوب خط سرحدي ايران و از طرف شرق به ولايت هلمند محدود است .

جمعيت اصلي اين ولايت را بلوچ ها تشكيل ميدهند.

رود هلمند و دمباله آن بنام خاشرود ياد ميشود به علاوه شاخه هاي هيرمند بنام هاي رام رود و سنا رود در اين ولايت جريان دارند.

بياباني بنام دشت مارگو بيشتر سطح اين ولايت رت در يرگرفته و هامون گودزره نيز در اين ولايت قرار دارد.

سه ولسوالي خاشرود,چخانسور و چهار برجك ولسوالي هاي اصلي اين ولايت هستند و از آبادي هاي مهم آن ميتوان كرودي,ميرآباد, قلعه فتح,دشت مارگو,كده,كروكي و شند را نام برد.

ولسوالي هاي شهر زرنج عبارت اند از 1 والسوالي كنگ 2 ولسوالي چهار برجك 3 ولسوالي اصل چخانسور و 4 ولسوالي خاشرود .

مردم ولايت نيمروز اكثرا به زبانهاي بلوچي,دري,پشتو و براهويي تكلم ميكنند

نام قديمي شهر زرنج سيستان بود

به ادامه مطلب برويد

ادامه مطلب

وزارت داخله اگر توانایی دفاع از جان و مال مردم را ندارد، پس لطفا شعار بیجا ندهد و نگوید وزارتخانه ما آماده گرفتن تمام مسئولیت های امنیتی است .

طالبان پسر 12ساله ای را در پنجوایی، قندهار و دختر 7 ساله ای را در تکاب کاپیسا به طور فجیع سر بریدند و قتل پسر 12ساله را قبول و دختر 7ساله را رد کردند.
وزارت داخله اگر توانایی دفاع از جان و مال مردم را ندارد، پس لطفا شعار بیجا ندهد و نگوید وزارتخانه ما آماده گرفتن تمام مسئولیت های امنیتی است.

آقای غلام حسین ناصری عضو مجلس نمایندگان در باره اینکه آیا می شود به جرم پدر و یا برادر طفل 12 ساله ای را سر برید؟ گفت: قانون اساسی در تمام دنیا می گوید جرم یک عمل شخصی است و در رابطه با ممانع این جرم در دیدگاه قانون و شرعیت دو چیز را باید مورد بحث قرار دهیم یک اینکه پدر یا برادر و خانواده این دو نفر که شهید شدند واقعا مجرم بودند و یا نه؟ و یا تنها برا یهمکاری با دولت و حکومت آنها را طالبان مجرم می خوانند؟
کسی که پدر و برادرش در این نظام کار می کند مجرم نیست چرا که این حکومت و نظام غیر قانونی نیست و ازطرفی، جرم یک عمل شخصی است هم از لحاظ قانون مدنی و هم از نظر شرعی و دینی. بنابراین هیچ کس به جرم قوم و قبیله خود مجازات نمی شود و این کار در ذات خود یک عمل زشت است و انجام اینکارها مرجعیت قانونی و فقهی ندارد.

چه جیز در پشت پرده وجود دارد که طالبان قتل پسر 12ساله در قندهار را قبول و قتل دختر 7ساله در کاپیسا را نمی پذیرند؟
آقای ناصری گفت: موضوع آنقدر هم که وزارت داخله می گوید پیچیده نیست و ما نباید موضوعات را اینقدر گنگ و پیچیده کنیم و باید مسوولیت خود را صادقانه انجام دهیم و بررسی ها از طرف نهادهای امنیتی و کشفی انجام شود و موضوع بررسی شود و اگر پلیس اینکار را کرده باشد بنا به اظهارات طالبان که گفتند پلیس محلی این کار را انجام داده، پس باید پلیس به اشد مجازات برسد چرا که آنها مسوول امنیت و جان و مال مردم را دارند و نسبت به مردم عادی مجازات سنگینتر باید شوند وچرا که به وظیفه خود عمل نکردند.
موضوع دیگر اینکه شاید طالبان این کار را انجام داده باشند و برای اینکه پلیس محلی و وزارت داخله را در انظار مردم بد جلوه دهند این ادعا را کرده باشند.

وی افزود: هر منطقه ای که تحت قلمرو حاکمیت حکومت است، حکومت در برابرش مسوولیت دارد و پاسخگو است از لحاظ حقوقی و قانونی. در تمام قلمرو افغانستان که اتفاقی می افتد حکومت مسوول است و باید پاسخگو باشد و این بهانه که در این مناطق پلیس امنیتی وجود ندارد و پاسگاه پلیس در آنجا نیست و خارج از دید پلیس است بهانه ی بیخود است و حکومت باید پاسخگو باشد ولی اینکه مدتی لازم دارند برای بررسی جریانات، منطقی است.
امکان دارد تا طالبان در اینجا با یک ترفند می خواستند تا یک تفرقه اندازی کنند و زمینه دلسردی را در مردم بوجود آورند که امنیت ملی افغانستان به مردم خیانت می کند و مردم را وادار به اعتراض علیه پلیس و حکومت کنند.

نهادهای حقوقی و بشری چرا سکوت می کنند ؟ در صورتی که وقتی یک خانم لت و کوب می شوند همه سروصدا می کنند؟ ولی وقتی یک طفل با این وضعیت سر بریده می شود همه سکوت می کنند؟
علاوه بر نهادهای مدنی ما یک نهاد دیگر هم داریم مبنی بر اینکه در مسایل مختلف ایراد کنند تحت عنوان شورای علما، بخشی از علمای شیعه و سنی در این نهاد فعالیت می کنند که در برابر مردم مسوول هستند و اینجاست که باید از جناب مولوی کشاف، به عنوان رییس شورای علما موضع خود را اعلام کند که آیا این چنین قتلی مرجعیت قانونی دارد ؟ اگر ندارد باید فتوا صادر کند و این کار را متهم کند چون این ها وظیفه دارند تا در مسایل مختلف فتوا دهند و این سکوت آنها زمینه را برای جنایت جنایتکاران بازتر کرده است.

اگر از این به بعد قتل اطفال به همین شکل ادامه یابد آیا مردم از حکومت دلسرد نمی شوند که از جان و مال مردم حمایت نمی تواند بکند؟
همه شهروندان موظف هستند تا در حق همدیگر ظلم و جنایت و ستم نکنند اما برقراری امنیت و برخورد مناسب در چهارچوب قانون از وظایف پلیس ملی وزارت داخله است و من به وزارت داخله می گویم چطور است که وقتی وزارتخانه شما امکانات ندارد، ظرفیت ندارد و... ندارد، چطور در تمام ولایت ها وقتی انتقال مسوولیت انجام می شود، تمام نهادها اعلام می کنند که زمینه برای این انتقال مسوولیت آماده است و ما می توانیم مسوولیت ها را به دوش بگیریم. وقتی این ظرفیت وجود ندارد و در ماه مبارک رمضان 11نفر را با اره چوب بری گردن زدند و یا مسایل دیگر که بیانگر خشونت زیاد در افغانستان است که ما به وزارت داخله می گوییم اگر شما این ظرفیت را ندارید پس لطفا شعار بیجا ندهید که ما توانایی داریم چرا که قبول کردن مسوولیت جان مردم بسیارسنگین است.
اگر بیاییم و محاسبه کنیم میزان سنجش اعتبار حکومت افغانستان و مسوولین اجرایی را در دیدگاه عمومی، متوجه می شویم که مردم کم کم به تنگ آمدند و اگر این کارد به استخوان برسد مردم ناچارند تا از ناموس و حیثیت خود بگذرند و در برابر حکومت قد علم کنند.

 گریه کن سرباز    گریه کن سرباز

نظامی زن انگلیسی که پس از بازگشت از ماموریت خود در عراق، فرزندش را در آغوش می فشارد.

آهای سرباز، آهای مادر!...
گریه کن، تو حق داری گریه کنی. شاید ماهها و سالهاست که فرزندت را ندیده ای.
فرزند دلبندت را. کودک معصومی که تاب دوری مادر نداشته و حتماً از تو بیشتر، برایت دلتنگی می کرده.
گریه کن سرباز، گریه کن تا سبک شوی...
گریه کن، بخاطر گوهر مادری که از تو ستانده اند، و در عوض تو را مفتخر! کرده اند به این لباسها.
این لباسها که اصلاً به قامت تو سازگار نیست...
گریه کن که تاج زن بودن از سرت افتاده...
گریه کن که هیچ لذتی به پای مادری نمی رسد و تو را محروم کرده اند، ذائقه ات را خراب کرده اند...

اما
من چند حرف دیگر با تو دارم سرباز...
تو مادری، حق داری بچه ات را دوست داشته باشی... حق داری برایش دلتنگ شوی...

سوالی از تو دارم :
این کودک را می شناسی؟

می بینی پدرش با چشمان بسته، چگونه صورتش را لمس میکند؟
می بینی چگونه کفشهایش را درآورده تا در آغوش پدر، گم شود ؟
این پدر یکی از زندانیان تو و دوستان توست در عراق...
چه میشد اگر اجازه میدادی این پدر، بچه اش را ببیند؟
فکر کردی فقط خودت به فرزندت عشق می ورزی؟

این دختر را چطور؟

حتماً او را دیده ای...
در کوچه پس کوچه های بصره... پای برهنه می دوید و خنده کودکانه ای بر لب داشت...
الان به نظرت لکه های سرخ روی لباسش، نقش گلهای سرخ است یا رد پائی از خون تازه ؟
یا لکه های قرمز روی زمین، گلبرگهای پرپر شده گلهای پیراهن اوست؟
صورت ظریف او را با اسلحه ای که در کنارش به دست گرفته ای چه کار؟
ببین چه گریه ای میکند؟ چه خونی از صورتش جاری است؟
این رنگین تر است یا خون فرزندت که اینچنین در آغوشش کشیده ای؟
حال این دخترک را خوب ببین. نتیجه کارتو وهمکاران توست و تا ابد با شما خواهد ماند.
این است آنچه برای این دختر و مردمش هدیه برده ای...

این پدر را میشناسی؟

دارد به چه حالی، جسم بی جان دخترش را میگذارد کنار بقیه جنازه ها.
یادت هست؟ همین چند شب قبل، خانه شان را بمباران کردید.
تو و همقطارانت.

این را چطور؟

این اما مال افغانستان است.
شاهکار قدیمی تر شما.
اما مگر زخم این پدر کهنه می شود؟
این هم کادوی یکی دوسال قبل توست برای کودکان افغان.........

از این دست اگر بخواهم برایت بیاورم، بسیارست...
سردشت ، حلبچه ، قانا... صبرا و شتیلا... و ....فلسطین و ....

...............
...............
...............

گریه کن سرباز
گریه کن، اما نه فقط برای دلتنگی فرزندت ...
شاید نپذیری، اما من در گریه های تو هیچ عاطفه ای نمی بینم سرباز!
گریه کن برای انسانیتی که در زیر پای تو و رهبرانت لگد مال شده...
گریه کن برای عاطفه ای که در وجودت مرده...
گریه کن برای شرف و آزادگی که از دست داده اید...

 

 

ادامه مطلب

به علت مشكلاتي كه در سرور پيش آمده بود از همه شما دوستان عزيز معذوريم.