ريگســـــــار

کسانی مورد حمله و تهدید قرار می گیرند که به نحوی مخالف امضاء پیمان استراتژیک و البته تاسیس پایگاه های نظامی دائمی آمریکا در افغانستان هستند. اینان کسانی هستند که نه با وعده و وعیدهای چند ده هزار دالری راضی شده اند و نه با تهدیدات مربوط به خلع قدرت. و همچنان بر علیه حضور دائمی آمریکا در افغانستان فعالیت می نمودند .

چندی است مقامات دولتی و برخی متنفذین قومی و البته بعضی سران جهادی ترور می شوند که مسئولیت کشته شدن آنها خواسته یا ناخواسته به پای طالبان می افتد.

به این معنا که هرگاه یکی از این افراد ترور میشود، اداره امنیت ملی این ترور را به مخالفان مسلح دولت ربط می دهد و مدعی می شود که گروه های تروریستی تغییر تاکتیک جنگی داده و به ترور شخصیتهای ملی و دولتی رو آورده اند.

در آخرین این ادعاها نیز روز یکشنبه 17 ثور شفیق‌الله طاهری از سخنگویان این اداره، به خبرنگاران گفت:مخالفان مسلح با تغییر در اهداف عملیاتی و روشهای تاکتیکی حملات تروریستی شان می خواهند مراکز و شخصیتهای ملی و دولتی را، که از دیدگاه رسانه‌ها خبرساز باشند، هدف قرار بدهند تا از این طریق توانسته باشند توجه رسانه‌ها را به خود جلب کنند.

این مطلب در نگاه اول هم کمی ساده لوحانه به نظر می رسد. چرا که طالبان نیازی به مطرح شدن ندارند، زیرا به لطف کاخ سفید و محترم کرزی همه نوع مشروعیت سیاسی به آنها داده شده و به زودی به آغوش وطن باز میگردند. پس نیازی نیست که برای مطرح شدن و جلب توجه به ترور افراد رو آورند.

پس چه کسی مسئول ترور این مقامات است؟ پیش از این ترور شخصیتهای برجسته جهادی و ملی را حزب اسلامی عهده دار بود. اعضای حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار از قدیم الایام رقیب دیرینه حزب جمعیت اسلامی به رهبری برهان الدین ربانی بودند. و همگان می دانیم که حزب اسلامی یک حزب پشتون گرا بوده و در زمان جنگ شوروی در کنار هدف قرار دادن متجاوزین ، خودی ها را نیز گوشمالی می داد.

اینگونه که شواهد نشان می داد حزب اسلامی با ترور شخصیتهای برجسته تاجیک، خصومتهای قبلی خود را تسویه می کرد. واضح بود هنگامی که سران تاجیک ترور و کشته میشدند، افراد بعدی که از حزب جمعیت بر سر کار می آمدند، توان کاری این اشخاص را نداشتند، نمونه بارز آن هم ریاست شورای عالی صلح است. لذا بدین طریق، جایگاه طالبان و حزب اسلامی هرچه بیشتر در منطقه باز می شد.

اما امروز سخن کمی بالاتر رفته و کسانی ترور می شوند که شاید جنبه حزبی نداشته باشند. آنگونه که شواهد نشان می دهند کسانی مورد حمله و تهدید قرار می گیرند که به نحوی مخالف امضاء پیمان استراتژیک و البته تاسیس پایگاه های نظامی دائمی آمریکا در افغانستان هستند. اینان کسانی هستند که نه با وعده و وعیدهای چند ده هزار دالری راضی شده اند و نه با تهدیدات مربوط به خلع قدرت. و همچنان بر علیه حضور دائمی آمریکا در افغانستان فعالیت می نمودند، پس چاره ای نبوده جز ترور و از میان برداشتن آنها.

آمریکایی ها برای تاسیس پایگاه های دائمی نظامی در قالب پیمان استراتژیک حاضر بودند دست به هر اقدامی بزنند. آنها برای رسیدن به این مقصود مخالفین را از سر راه شان برمی دارند، حتی آنان که پایگاه های نظامی مشروط را پیشنهاد کردند.

با این توضیحات، باز نمی دانیم چرا برخی ها تلاش می کنند تا امریکا را پاک و مقدس نشان دهند و با متهم کردن طالبانی که خود دست پرورده امریکا هستند، کاخ سفید را از هر نوع اتهامی تبرئه نمایند. البته شاید مزه دالرهای آمریکایی و یا کرسی های قدرت بسیار شیرین باشد که این مقامات داخلی برای از دست ندادن آن، به نفع آمریکا هر کاری انجام می دهند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: