ريگســـــــار

از هر سیزده نوزاد، یک نوزاد نارس به دنیا می آید.

پژوهشگران می گویند که تولد زودهنگام، احتمال بروز مشکلات مرتبط با سلامت روانی در بزرگسالی را بالا می برد.

بر اساس نتایج تحقیقی در مرکز "بایگانی روانشناسی عمومی"، احتمال بروز اختلال دوقطبی، افسردگی و روان پریشی در بزرگسالی، برای نوزادان نارس بیشتر است.

در مجموع، احتمال بروز این بیماری ها همچنان پایین است ولی برای افرادی که نارس به دنیا آمده اند، بالاتر است.

کارشناسان، با این حال، تاکید می کنند که امروزه در مراقبت از نوزادان نارس، پیشرفت های قابل توجهی صورت گرفته است.

دوران بارداری کامل حدود ۴۰ هفته است ولی از هر ۱۳ نوزاد، یک نوزاد، پیش از ۳۶ هفتگی و به صورت نارس به دنیا می آید.

ریسک بالا

پژوهشگران در موسسه روانپزشکی کینگز کالج لندن و موسسه کارولینسکا در سوئد، اطلاعات مربوط به یک میلیون و سیصدهزار نوزاد را که در سال های ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۵ در سوئد به دنیا آمده اند، تحلیل کرده اند.

آنها در این تحلیل به این نتیجه رسیده اند که ۱۰ هزار و ۵۲۳ نفر با اختلالات روانی به بیمارستان مراجعه کرده اند که از میان آنها ۵۸۰ نفر نارس به دنیا آمده اند.

دکتر چیرارا نسارتی، یکی از این پژوهشگران، گفت که رقم واقعی ممکن است بالاتر باشد چرا که برخی بیماری ها در وضع غیربحرانی، نیاز به مراجعه به بیمارستان ندارد.

با این حال، او می گوید که ریسک ابتلا به این بیماری ها پایین است و اکثریت نوزادان نارس در بزرگسالی از سلامتی کامل برخوردارند.

او به بی بی سی می گوید: "فکر نمی کنم که برای والدین، جای نگرانی باشد، ولی به هر حال، می دانیم که تولد پیش از موعد، وضعیت روانی فرد را در معرض آسیب پذیری قرار می دهد. والدین باید از این موضوع آگاه باشند و فقط مراقب بروز علائم اولیه ای از مشکلات جدی تر باشند."

تکان دهنده

مارجوری والاس، مدیر اجرایی سازمان خیریه بهداشت روانی سین (SANE)، می گوید: "ما می دانستیم که تولد زودهنگام با شیزوفرنی مرتبط است، ولی دیدن مستنداتی که ارتباط آن را با مشکلات روانی گوناگون نشان می دهد، تکان دهنده است."

از سوی دیگر، اندی کول، مدیر اجرایی موسسه خیریه مراقبت از نوزادان "بلیس" می گوید که کاملا قطعی است که تولد زودهنگام می تواند روی رشد مغزی تاثیر بگذارد، "اما برخی افراد در این تحقیق، ۴۰ سال پیش به دنیا آمده اند و وضعیت مراقبت از نوزادان نارس و توانایی دانش پزشکی بالینی برای محدودکردن آسیب های عصبی، در طول چهل سال گذشته، تغییر کرده و به پیشرفت های قابل توجهی رسیده است."

از جمله این پیشرفت ها می توان به دست یابی به توانایی هایی در خنک کردن مغز اشاره کرد که احتمال صدمه های مغزی پس از تولد را کاهش می دهد؛ همچنین پیشرفت در حوزه دانش و ابزارهای کمکی تنفس، سبب اطمینان از رسیدن اکسیژن کافی به مغز می شود.