ريگســـــــار

روزانه 275کودک در افغانستان می میرند که بیشترشان پایین تر از پنج سال دارند واین مرگ و میر ناشی از ناخوشی های قابل پیشگیری هستند که سوء تغذیه یکی از عوامل مهم آن می باشد .

در یک تحقیق حکومت افغانستان که به حمایت ملل متحد صورت گرفته است، دیده می شود که یک سوم کودکان در جنوب کشور در سال های اول زندگیشان از فقر غذایی رنج می برند.‏

ارقام این تحقیق نشان می دهد که با وجود سرازیر شدن میلیاردها دالر پول کمکی، از سال 2001 بدین سو که طالبان توسط تهاجم نظامی تحت فرماندهی ایالات متحده امریکا سقوط داده شدند، بهبود اندکی در جلوگیری از سوء تغذیه اطفال در افغانستان به وجود آمده است.

مطابق با این تحقیق که شاخص های متعددی مدنظر گرفته شده اند، 18 درصد کودکان یا نزدیک به یک میلیون طفل، در سراسر افغانستان از سوء تغذیه رنج می برند.

در تحقیقی که بین اکتوبر 2010 و می 2011 انجام یافته است، جنوب افغانستان که بیشترین خشونت ها در آنجا صورت می گیرد و کمتر انکشاف نموده است، با بدترین نوع سوء تغذیه اطفال رو به رو بوده و از جمله کودکانی که پایین تر از پنج سالگی قرار دارند، 29.5 درصد آنها مصاب به سوء تغذیه می باشند.

فقر گسترده و عدم امنیت موجب آن شده است که سازمان های امدادی کمتر تاثیری برجنوب داشته باشند. از این رو در آنجا نسبت به سایر نقاط افغانستان، خدمات طبی کمتر قابل دسترسی است.

30 درصد سوء تغذیه شدید در بین کودکان یکی از شرایط قحطی شمرده می شود، این درحالی است که افغانستان کشوری می باشد که در آنجا سایر معیارها مانند مرگ و میر و گرسنگی که ملل متحد را وادار به اعلام حالت قحطی می کند وجود ندارند.

پایین ترین درصد سوء تغذیه در مرکز افغانستان دیده می شود که حدود 13درصد می باشد. در این مناطق طالبان نفوذ کمتری دارند.

کریستینه روهرز، از موسسه سیف دی چلدرن گفته است که برای مدت های طولانی هم حکومت افغانستان و هم موسسات امدادی مشکل سوء تغذیه را در افغانستان نادیده می گرفتند و این چالش های بزرگی را برای آینده کشور به وجود می آورد.

او گفته است: نخستین مطالعه درمورد سوء تغذیه در سال 2004 درافغانستان صورت گرفته و نشان می دهد که سقف سوء تغذیه همان وقت مانند امروز بالا بوده است. سوء تغذیه باعث یک سوم مرگ و میر کودکان می باشد.

به گفته وی، روزانه 275کودک درافغانستان می میرند که بیشترشان پایین تر از پنج سال دارند واین مرگ و میر ناشی از ناخوشی های قابل پیشگیری هستند که سوء تغذیه یکی از عوامل مهم آن می باشد.

او خواهان یک پاسخ جامع وگسترده به این مشکل شده است تا والدین آموزش داده شوند که چگونه به کودکانشان غذا بدهند زیرا بسیاری به کودکانشان تنها نان و چای می دهند.

کریستینه روهرز در عین حال، اظهار نگرانی کرده است که در آستانه سال 2014 ، هنگامی که مسئولیت های امنیت به نیروهای افغانستان انتقال می یابند و نیروهای جنگی ناتو افغانستان را ترک می گویند، تاثیر منفی بر فعالیت ها در مبارزه علیه سوء تغذیه کودکان بگذارد.

او می گوید: برای مدت های طولانی خدمات تغذیه تمویل نمی شده اند و برای آنها اولویت قایل نبوده اند. این آغاز تحول است و ما نگران آن هستیم که مبادا در حین پروسه پیچیده انتقال، این چالش توجه لازم را به خود جلب نکند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: