آنها مقاوم ترین سازه های بشری هستند که باید در مقابل سیلاب و توفان استقامت به خرج دهند و برای آسایش آدمی سالم بمانند. پل ها، این سازه های مقاوم، همیشه وسیله ارتباطی هستند که روی رودخانه ها خیمه می زنند تا مردم بتوانند به راحتی از سویی به سوی دیگر بروند.
پل هایی که به تنهایی چیزی که فکر می کنند آرامش و راحتی مردم است. آنها توانسته اند قرن ها در مقابل ناملایمات طبیعی و بشری سالم بمانند و حالا نظاره گر نگاه تحسین آمیز افرادی باشند که با احترام قدم روی آنها می گذارند.
پل پنته وکیو
شهر فلورانس ایتالیا یکی از قدیمی ترین پل های جهان را در دل خود جای داده است. پلی به نام پنته وکیو که یکی از مشهورترین نقاط گردشگری ایتالیا هم به حساب می آید. این پل قوسی شکل اولین بار با چوب ساخته شد اما در سال 1333 میلادی در اثر سیل و طغیان رودخانه به طور کامل تخریب شد.
12 سال بعد از ساخت پل جدید، روی قسمت های ویران شده که از جنس چوب بودند، پایه هایی از سنگ ساخته شد. شهرت و جذابیت این پل بیش از همه به خاطر وجود غرفه های مختلف تجاری از رستوران گرفته تا قصابی و لوازم هنری و سوغاتی است.
پل برج لندن
طراحان این پل، ولف باری و هوراس جونز، توانستند در سال 1894 میلادی آن را تکمیل کنند. این پل که از روی رودخانه تایمز می گذرد یکی از مشهورترین نمادهای شهر لندن است.
ساخت این پل با 432 کارگر 8 سال طول کشید و برای ساخت دو پایه این پل از 70 هزار تن بتن و 11 هزار تن فولاد استفاده شد. پل برج لندن با 800 فوت طول در قسمت های پایین رودخانه تایمز ساخته شده است. در آن زمان هایی که حمل و نقل هوایی وجود نداشت و کالاها به کمک کشتی به لندن می رسید این پل 50 بار در روز بالا برده می شد تا کشتی ها بتوانند به راحتی عبور کنند.
پل چارلز
رودخانه ویتا از اوایل قرن 15 میلادی زندگی مسالمت آمیزی با پل چارلز دارد. این رودخانه در سال 1493 میلادی بود که به تصمیم پیتر پارلر احترام گذاشت و اجازه داد برای راحت تر شدن رفت و آمد مردم، این پل را بر رویش بسازند.
این پل یکی از قدیمی ترین پل های جهان است که با 515 متر طول و 9/5 متر عرض در شهر پراگ خودنمایی می کند.
هنرمند طراح این پل هیچ وقت نتوانست قدم روی این پل بگذارد و چند سال قبل از تکمیل پل چشم از جهان فروبست اما پل تاکنون سرپا مانده و با اینکه دو بار در سال های 1784 و 1890 میلادی به خاطر سیل تا پای تخریب پیش رفته اما مقاومت کرده تا دوباره به دست اهالی شهر بازسازی شود.
پل وست مینستر
یکی از پل هایی که از سال 1769 میلادی روی رودخانه تایمز لندن جا خوش کرده پل معروف وست مینستر است که در کنار کاخ وست مینستر، کلیسای وست مینستر، ساعت محبوب بیگ بن و همچنین چرخ و فلک لندن یکی از آثار ماندگار و زیبای شهر لندن به حساب می آید.
پل بروکلین
پل بروکلین را می توان به عنوان یکی از قدیمی ترین پل های مدرن و معلق دنیا نام برد. این پل که در فاصله سال های 1870 تا 1883 میلادی ساخته شد سرنوشتی مانند پل چارلز پراگ دارد.
مهندس آلمانی تبار این پل که «جان آئوگوستس روئبلینگ» نام داشت هیچ وقت نتوانست نظاره گر تکمیل این پل باشد و با مرگش در اثر سانحه ای که هنگام ساخت پل اتفاق افتاد، مسوولیت ساخت آن را به گردن پسرش واشنگتن انداخت اما واشنگتن جوان مشکل لکنت زبان داشت و بیان دستورات برایش خیلی سخت بود، برای همین «امیلی وارن روئبلینگ» مادر واشنگتن و همسر مهندس آلمانی طراح تصمیم گرفت تمام مدت سر کار حاضر باشد و دستورات واشنگتن را به کارگران منتقل کند.
این پل که با طول 1825 متر جزیره منتهن را به همسایه اش محله بروکلین وصل می کند با هزینه ای بیش از 15 میلیون دلار ساخته شد اما پیچیدگی سازه پل باعث شد در طول 13 سال ساختش جان 20 نفر از کارگرانش را بگیرد.
پل ریچموند
شهر لندن بیشتر پل های قدیمی را در خود جای داده است، در کنار پل های برج لندن و وست مینستر پل سنگی ریچموند هم روی رودخانه تایمز ساخته شد تا مرکز شهر را به بخش جنوب غربی وصل کند.
این پل در طول سه سال و در سال 1774 تا 1777 میلادی با هنرنمایی دو مهندس جوان به نام های «جیمز پین» و «کنتون کاز» ساخته شد و پابرجا ماند. لندنی ها معتقدند سرنوشت این پل با عدد 3 گره خورده چون بازسازی و تعریض این پل باز هم در طول سه سال و در سال های 1937 تا 1940 میلادی انجام شد.
پل پونته پیترا
پونته پیترا در زبان ایتالیایی به معنای پل سنگی است. این نام را مردم این کشور به پلی رومی و قوسی شکل دادند که 100 سال پیش از میلاد مسیح روی رودخانه «آدیجه» در شهر ورنا ساخته شد.
این پل در میان جاده و یا پوستومیا که از جنوا تا گذرگاه برنر امتداد داشت ساخته شد. پونته پیترا در اصل در کنار پل دیگری به نام پونس پوستومیوس ساخته شد. دو سازه که هر دو سمت راست رودخانه را با تئاتر رومی در کرانه شرقی مرتبط می ساختند.
هر دو پل از آجر و تراورتن ساخته شده بودند. پل پونته پیتر 120 متر طول و 5 قوس دارد که نزدیکترین قوس به ساحل سمت راستی رودآدیجه، در سال 1298 میلادی بازسازی شد. آوریل 1945 و در بحبوحه جنگ جهانی دوم، ارتش آلمان هنگام عقب نشینی، چهار قوس از پل پونته پیترا را منفجر کرد که در سال 1957 و با استفاده از مصالح اصلی بازسازی شد.

نظرات شما عزیزان: